- Jeszcze bardziej byłabyś potrzebna na moim ranczu. A jesteś jedyną

Willow, by ukryć przed nim targające nią emocje, skoncentrowała
R S
po imieniu.
- Tak, milordzie - odparła bez tchu. Po drodze zgubiła wstążkę i musiała odgarniać z twarzy włosy.
Santos gwizdnął pod nosem. Pięć dni ją śledził i w końcu uzyskał coś konkretnego. Ale żeby tutaj? Pokręcił głową. Gdyby nie przekonał się na własne oczy, gdyby nie jechał za nią i nie widział, jak wysiada z samochodu i ubrana na czarno, z twarzą ukrytą za woalką, szybko wchodzi do środka, nigdy by nie uwierzył.
Scott obejmował Camryn.
po imieniu. Od tej pory mów do mnie Scott.
swojej sypialni, rozebrać ją...
Doznawała dziwnego uczucia, Ŝe Mark Hartman nie porzuci jej. I nie porzuci
Oszołomiona, spojrzała na niego w lustrze.
Pokręciła przecząco głową.
Alli skinęła głową. Tego właśnie bała się najbardziej.
- Pani obecność na pikniku, panno Stoneham, jest nie¬odzowna - szepnął później Mark, pochylając się w salonie nad oparciem krzesła Clemency.
- Jego szwagierka zadzwoniła z rana, nim wyszedł do

siebie, i podniosła łyżkę. – Kto?
pod prześcieradłem.
Skąd taka obsesja?
– Ale dlaczego? – nie dawała z wygraną.
szukała brzegu taśmy. Zmusiła palce do wysiłku i szarpnęła, zrywając sobie przy okazji pas
Rozdział 14
przeraźliwym skrzypem.
Chcąc zjechać z autostrady, musiał zwolnić i ustawić się za furgonetką. Gdy w końcu
– Myślisz, że mogła sfingować własną śmierć?
Bentz nie był do końca przekonany. Nic już nie trzyma się kupy. Wszystko, w co wierzył,
wkradał się do jego duszy.
Dobre pytanie.
– Cześć.
była taka popaprana; to jego chłód pchnął ją w ramiona innego. Pochyliła się nad stolikiem i
pędów bambusa, a w tle grała cicha japońska muzyka. – To dopiero była niezła sztuka, mówię