Gospodyni pokazała Clemency sypialnię na poddaszu, którą do niedawna zajmowała panna Lane. Woźnica bez-ceremonialnie rzucił na podłogę jej małą torbę i dziewczyna doznała szoku na widok miejsca, w którym przyszło jej spać.

Zdecydował się w końcu na spacer. Postanowił udać się w kierunku wioski i, przy odrobinie szczęścia, spotkać ją, kiedy będzie wracała do pałacu. Dowiedział się, że w zamku spodziewają się panny Stoneham na kolację i wyliczył, że jeśli przed szóstą znajdzie się na drodze do Abbots Candover, nie sposób, by się nie spotkali. Nie nazywa się Mark Baverstock, jeśli nie skorzysta z nadarzającej się okazji.
po całym domu, choć jej serce biło w zdwojonym
12 września 1910 roku

ciała dokonał reszty - wyzwolił w nim szaleństwo.
- Nic się nie stało, Barlow.
Roześmiał się szyderczo, a ona znów w jego śmiechu usłyszała głos Ciemności.
mądre posunięcie.
Z nią teŜ zaczęło się coś dziać. Zmysłowe brzmienie jego głosu, gorący oddech
- Stało się, Mark - zaczęła. - Znów sytuacja wymknęła się spod kontroli.
- Tak, wiem. Jednak nadal nie chcę, żeby przyjeżdżał do
R S
Jej życie nigdy nie było bardziej puste, a serce bardziej
opowiadała Jake'owi, Ŝe Alli zepsuł się samochód - późnym wieczorem na bocznej

- Dziękuję, będę pani bardzo wdzięczny. Bądźcie grzeczni
kasy, Willow zauważyła, że mana sobie elegancko skrojony
- Nie możemy pójść się kąpać. Tata mówi, że jest za późno,
Co zrobi Gloria, kiedy się dowie? Zrobiło mu się niedobrze na tę myśl. Dobry Jezu, jak powiedzieć o tym Glorii?
Odwróciła się w stronę dziewczynki, by przekonać się, że
Clemency pozostawała nieświadoma burzy, jaka już niedługo miała się nad nią rozpętać. Zdecydowała, że zielnik Arabelli i Diany nadaje się do oficjalnej prezentacji. Spędziła wraz z dziewczętami kilka pracowitych poranków, grupując liście i rysunki Arabelli z jednej strony oraz notatki Diany z drugiej. Clemency napisała krótkie wprowadzenie, w któ¬rym zachwalała pracowitość i zdolności swoich uczennic.
płaszcz i czarne kozaki. Tak samo jak dziewczynki naciągnęła
kolosalnie od tego, co przeŜywał z Alli. Czy do końca Ŝycia będzie sobie robił
A co z markizem? Jak wytłumaczy widoczne ślady po walce? Upadkiem ze schodów? A jego wczorajsze za-chowanie? Czy możliwe, żeby ją kochał? A jeśli to jedynie następstwo doznanych urazów i alkoholu? Wyrażał się z najwyższym potępieniem o nagabywaniu jej przez pana Baverstocka, możliwe więc, że uzna też swoje poczynania za karygodne. Clemency spostrzegła, że nie ma innego wyjścia - cokolwiek markiz uczyni, ona musi sprawiać wrażenie, iż zapomniała o całej historii.
Biurko Santosa stało na samym końcu wielkiej hali. Mijała kolejne stanowiska, ci, co ją poznawali, uśmiechali się do niej i kiwali głowami. Odpowiadała na pozdrowienia, z trudem opanowując wewnętrzne drżenie. Czuła, że stało się coś złego.
gdy lewą oparła wygodnie o drzwi kierowcy, koncentrując się
- Chyba tak...
- Cicho! - Lysander położył palec na ustach. Szli środ¬kiem nurtu, więc ich ruchy nie wywoływały pluśnięć. - Proszę spojrzeć - szepnął. - Widzi pani? Tam, na wystającej gałęzi.
by dokonać nagłego zabiegu. Gdy wrócił do przychodni, poczekalnia
- Co za bzdury! - Pani Hastings-Whinborough wypros¬towała się na kanapie i zamieniła flakon z solami na kieliszek z alkoholem. - Nic takiego nie słyszałam. A jeśli nawet, który młodzieniec nie lubi poszaleć, zanim się ustatkuje? Nie usprawiedliwiaj jej, Briggs. Clemency za¬chowała się nikczemnie i niegodnie. Gdy ją odnajdę, a z pew¬nością nastąpi to już wkrótce, będzie tego bardzo żałować. A teraz przyślij tu Sally!